Eerste dag: 14 september 2015. Gestart met opknapbeurt
“Wordt het nu echt een vlindertuin? Wij hebben hier al 64 jaar de bomen zien groeien. Toch wel jammer dat ze weg moeten.” Aan de gezichten van het echtpaar Rotteveel, dat dagelijks een wandeling door park Rusthoff maakt, is duidelijk te zien dat ze het niet helemaal eens zijn met de opknapbeurt van het Ooievaarseiland. Na een beknopte uitleg dat na een deskundig onderzoek is gebleken het bamboe en de wortels van de bomen het eiland overwoekeren en bovendien dat het ruisen van het bamboe, de eventuele ooievaars die hun nest zouden willen bouwen in het park, onrustig zouden kunnen maken, werd het toch een gezellig en geanimeerd gesprek. “We blijven tóch iedere dag komen in het park hoor.” vertelde meneer Rotteveel opgewekt.
De noeste werkers van Bouwbedrijf Duijndam, Kees en Jack, die het op maandagmiddag 14 september druk hadden met de afvoer van water en de tijdelijke brug van pontons lieten weten: “Deze week gaan we de beplanting, de beschoeiing en de wortelverwijdering aanpakken. En er wordt schone grond aangevoerd. Het is even hard werken maar wij zien het als een avontuurlijke klus.”
[nggallery id=18]
=========================
Tweede dag 15 september: Pontons geplaatst.
Er waren die dinsdagmiddag rond 14.00 uur maar heel weinig wandelaars in het park. Een harde wind en een stortregen waren hier debet aan. Bij één van de bruggen stonden twee mannen die zich snel hulden in een regenpak: de medewerkers van Bouwbedrijf Duijndam. “Ik heb dit weer niet besteld hoor,” lachte Jack, “Gisteren noemden we onze klus nog avontuurlijk, vandaag is het vooral een natte.” Terwijl Kees zich bezig hield met de zware lading op de vrachtwagen, wandelde Jack met groot gemak over de gladde, natte platen van één van de pontons. Op de vraag of hij niet bang was uit te glijden en in het water te belanden, kwam het laconieke antwoord: “We zijn wel wat gewend. Die pontons liggen hier overigens om de kraan en het benodigde materieel naar het Ooievaarseiland te krijgen. De brug ernaast is niet berekend op dergelijke zware materialen.”
Dachten de heren op de eerste dag nog dat hun werkzaamheden op het Ooievaarseiland binnen een week zou worden geklaard; op deze tweede dag komen de twijfels. Kees: “Onze taak is “plantklaar” afleveren. We doen ons best om dit deze week rond te krijgen. Dat wordt dus een uitdaging.”
=========================
Derde dag 16 september: Zagen en snoeien op het eiland.
Nadat de voorbereidende werkzaamheden waren uitgevoerd en beide pontons waren geplaatst, konden de medewerkers van Bouwbedrijf Duijndam het eiland bezoeken. In dezen een verkeerd woord, want bij bezoek denkt men aan iets leuks, maar in dit geval wachtten de mannen heel wat werk. Er moest een zware kettingzaag aan te pas komen om een beetje de indruk te krijgen wat er zoal groeide. ”Dat was dus pittig,” grinnikte Jack, behalve allerlei bomen en struiken was er héél véél bamboe en ik overdrijf niet. Dat bamboe heeft het eiland overwoekerd. Ik ben bang dat dat riet er al jaren staat.”
Toen hij even later een stapel groen-afval had afgevoerd (steeds een eng gezicht om hem over zo’n natte, dus gladde plaat te zien lopen!) werd duidelijk wat hij bedoelde. Voorbijgangers konden nu met eigen ogen zien hoe dichtbegroeid het allemaal was en hoe hoog dat riet was geworden. Jack: “Ja, zo krijg je een beetje idee wat voor bende het op het Ooievaarseiland is. Sommige mensen maken de opmerking dat ze de eikenboom of andere bomen zullen missen. Maar nu al zie je een doorsnede van het “groen” wat men hier vermoedde. Het is alleen maar bamboe en je ziet nu maar de helft van wat er staat….
Het wordt een flinke klus voor ons. Je had natuurlijk allang begrepen dat dat “weekje werk” een geintje was?”
=========================
Vierde dag 17 september: Reuzen geveld.
Het lawaai was in de verre omtrek al te horen: Er werd gewerkt in Park Rusthoff. Werd er gister op de derde dag al veel groen en riet verwijderd; vandaag was het tijd voor het zwaardere werk. De bomen moesten worden verwijderd en dat gebeurde op professionele wijze. Vier medewerkers van Bouwbedrijf Duijndam hielden zich met deze klus bezig. Het was duidelijk te merken dat deze vier uitstekend op elkaar waren ingespeeld. De grootste boom op het Ooievaarseiland, de eik stond, er kaal bij zo zonder takken. Wat kleinere bomen werden behandeld met de kettingzaag en daarna omgetrokken. Ook de berk ondervond dit lot en stortte met luid geraas neer in het omliggende slootje. Een klap van jewelste. Toekijkers werden op afstand gehouden want bij dergelijk werk bestaat er altijd gevaar. Jack liet weten: “Ik heb wel grotere bomen zien vallen en mensen willen dit allemaal van heel dichtbij meemaken. Het is door de vele regen van vandaag dat er zo weinig bezoekers zijn. Dat komt ons wel goed uit. Want het soort werkzaamheden dat wij nu uitvoeren en de gladde rijplaten is het beter als men een beetje uit de buurt blijft. Ook wel beter voor het gehoor, want de herrie die de kettingzaak en andere machines zoals de versnipperaar voortbrengen zijn oorverdovend. Wij dragen niet voor niets onze oorbeschermers.” Veel tijd voor een praatje had jack vandaag niet want ondertussen liepen zijn collega’s af en aan om de takken in de houtversnipperaar te krijgen en zo het pad rond het ooievaarseiland weer een beetje toonbaar te maken. Jack tot slot: “Het gezegde luidt niet voor niets: Eerst puin ruimen, dan weer verder bouwen.”
=========================
Vijfde dag 18 september: Kaalslag.
“Jammer dat al die bomen weg moesten. Maar het zal er hier binnenkort best wel weer mooi uitzien” hoopte Chris de Vos, medewerker van de Kinderboerderij, terwijl hij vanaf het grote grasveld met lede ogen toekeek hoe de grote Kastanjeboom, al “gekleed” in herfsttinten, onder handen werd genomen door de mannen van Bouwbedrijf Duijndam. Eerst werden de takken verwijderd en nadat er een paar doorsneden met een grote kettingzaag in de boomstam waren gezaagd, viel ook deze gigant op het Ooievaarseiland. Daarna werd de boomstam in grote stukken gezaagd en afgevoerd. De takken werden door de sterke mannen naar de houtversnipperaar getransporteerd. Die machine maakte ook díe dag overuren, want de grote berg bamboe, die ernaast lag, moest eveneens worden versnipperd. Daardoor verspreidde een penetrante dieselolielucht zich meer en meer over het park en het Ooievaarseiland. De Vos: “Ik hoop dat de ooievaars hier straks wél zullen gaan nestelen. Vorig jaar werden er in de Merenwijk in Leiden drie jonge ooievaars geboren. Dat moet hier dus ook kunnen. Natuurlijk vond ik het best een beetje luguber om zo’n prachtige Kastanje te zien omvallen. Van de andere kan denk ik ook dat de flora op het eiland wel hard toe was aan een grote opknapbeurt.”
=========================
Maandag 21 september: Tweede week.
“Zijn die mannen ál een hele week bezig? Dan schieten ze niet erg op,” is de mening van Kevin.“Nee, het duurt wel lang hè” beaamde zijn vriendje Lars. De jeugdige parkbezoekers hadden zoals trots werd verteld. “een studiedag.” Dus vrij om even een kijkje in het park te komen nemen en commentaar te leveren.
Een andere bezoeker, de heer Piet Berg, moest glimlachen om de opmerkingen van de jongens en gaf de harde werkers op het Ooievaarseiland juist een compliment. “Wat is hier er veel werk verricht. Ik had het nog niet gezien. Ik had eigenlijk gedacht dat de bomen er nog zouden staan en dat men alleen de bamboe ging verwijderen. Dit is wel even iets anders. Moet je kijken wat een boomstronken en kluiten grond ze op die trekker laden. Die gasten weten precies wat ze doen.”
Terwijl de medewerkers van Bouwbedrijf Duijndam, Jack en Kees, zich bezig hielden met het opladen van de overblijfselen van de gigantische bomen en het afgraven van grond, ontdekten Kevin en Lars weer iets nieuws “Moet je kijken dat lijkt wel een wiel met een lange paal eraan. Wat doet die hier op de grond?” vroeg Lars sceptisch. Na uitleg dat dit het ooievaarsnest hier was neergelegd om beter te kunnen werken op het eiland, kon Kevin het niet laten om de paal kritisch te inspecteren. “Die paal is stuk, hij is vast afgeknapt.” Toen even later de overvolle laadbak van de trekker over de pontons reed om grond en stronken af te voeren, stonden de jochies met bewondering toe te kijken en was er zelfs een compliment te horen. “Dit is veel spannender dan school. Morgen komen we weer kijken hoor!”
Toch een stukje waardering voor de vakmensen. Een wandeling door park Rusthoff is de komende weken dus van educatieve waarde voor jong en wat ouder.
=========================
Werkoverleg op het ooievaarseiland.
“Jongens, nu even voorzichtig zijn wat je zegt want daar komt “de pers,” grapte Gerard Rutgrink afgelopen maandagmiddag 28 september terwijl hij druk in bespreking was met de medewerkers van Bouwbedrijf Duijndam. “We hebben werkoverleg over de plaatsbepaling van de twee losse loopplanken – tijdelijke bruggen dus- om alle mensen die meewerken op het eiland, veilig over het water te brengen. Kijk dit is de tekening met goedkeuring van de Gemeente Teylingen.” Terwijl Rutgrink van Hoveniersbedrijf Rutgrink, tevens beheerder van de portefeuille Groen van Park Rusthoff, het één en ander uitlegde over het verloop van de werkzaamheden op het eiland; hielden Toon Luuk en Paul zich bezig met de beschoeiing. Rutgrink: “Bouwbedrijf Duijndam doet tevens aan leerprojecten mee. Luuk is een leerling en krijgt vakkennis te horen, werkt mee en doet zo praktische ervaring op in het grondwerk.” Rutgrink vervolgde met: “Park Rusthoff valt onder het Cultureel Erfgoed. Dat geldt ook voor de Ruïne van Teylingen. Ik ben beheerder. In het park treed ik op als contactpersoon tussen het parkbestuur, gemeentebestuur en andere instanties. Daarnaast heb ik mijn bedrijf nog. Best druk allemaal. Maar Park Rusthoff en nu dit project op het Ooievaarseiland draag ik een warm hart toe. Ik ben hier graag vrijwilliger.
Voordat Gerard Rutgrink met snelle passen “Altijd haast hè” het park uitliep, werd nog even verklapt dat er naast de struiken, die de vlinders straks moeten aantrekken, wel degelijk bomen op het Ooievaarseiland komen. “Onder andere Elzen en Wilgen, bomen van ongeveer vier meter. De planten, bloemen en struiken zullen de overhand hebben. Het wordt een paradijsje voor de vlinders.”
=========================
Donderdag 1oktober: Ooievaarsnest terug op eiland.
“Oh kijk, ze hebben hem terug gezet.” Een opgetogen bezoeker van het Sassennest wees richting Ooievaarseiland en alle ogen waren direct gericht op de werkzaamheden van Toon en Paul van Bouwbedrijf Duijndam. Met vereende krachten was in de morgenuren de 9 meter lange paal met daarop het ooievaarsnest terug geplaatst. De sterke mannen waren druk bezig met de fundering van de paal. Het sterke stalen omhulsel oogde robuust en professioneel. “Maar dat is niet genoeg,” legde Toon uit. Er komen ook nog drie langere houten schoorbalken bij. Als de Ooievaars straks in het nest zitten, verandert de zwaartekracht. Die “schoren” -zoals ze in de bouwwereld worden genoemd- zorgen voor het juiste evenwicht en steun in het geheel.” Even later werd een lange ladder tegen de paal gezet en met behulp van een kraan, werden de schoorbalken schuin tegen de paal geplaatst. Daarna wachtte Toon een “hoog” klusje. Aan hem de taak om de bevestigingen aan te brengen. Toen er een opmerking werd geplaatst tegen Gerard Rutgrink, die even een kijkje kwam nemen, dat Toon zeker geen hoogtevrees moest hebben, was de reactie: “Als je wilt helpen tillen we je wel op hoor.” Een ”fijnzinnige” opmerking tegen iemand die niet eens op een keukenkrukje durft. Hij maakte het goed door te vertellen over de afwatering van het eiland en dat een grote bak, die in het water lag, zou worden gevuld met moeras- en oeverplanten. “Dat zorgt een voor fraaie overgang van het eiland van het park naar het Ooievaarseiland,” liet hij nog weten. Wat tevens opviel dat het riet in het nest er zo functioneel uitzag. “Dat is vervaardigd door een bedrijf dat daarin gespecialiseerd is,” doceerde Paul opgewekt.
De mensen bij het Sassennest waren zo te merken zeer tevreden met het werk van de mannen en het feit dat het Ooievaarsnest de plek weer heeft waar het hoort. De naam “Ooievaarseiland” komt steeds dichterbij.
Foto’s: Lidy en Kees Guldemond.