“Het was tijdens de Voorjaarsmarkt, nu drie en een half jaar geleden.
Co en ik vonden de sfeer in het park zo prettig, dat we ons spontaan aanboden bij Aad v.d. Burg, die destijds beheerder van het Sassennest was, om eens in de maand op zondagmiddag koffie te komen schenken,” vertelt Lidy Zwetsloot opgewekt. “Nu zijn we hoogstens één keer in de maand thúis.” Een schaterlach volgt. Maar de strekking is klip en klaar: Lidy en Co hadden meer dan een dagtaak aan het beheren van het Sassennest. “Maar we hebben het altijd met veel inzet en vooral plezier gedaan,” verzekert ze nog eens extra. Op de vraag of er tijdens de openingsuren meestal dezelfde bezoekers kwamen, geeft ze glimlachend als antwoord: “Vaak. Vooral op de zondagmiddag. We kregen mensen uit Den Haag, Voorschoten, Amsterdam en uit nog meer steden en dorpen uit de provincies Noord- en Zuidholland. Het Sassennest straalt natuurlijk ook gastvrijheid uit en we hadden áltijd leuke contacten. Toch vreemd om in de verleden tijd te spreken.” Even is het erg stil aan de ronde koffietafel. Dan neemt Co het gesprek over: “Het was ook een pré dat Lidy en ik jarenlange horeca- ervaring achter de rug hadden. Ik begon hiermee door bij de Sassenheimse voetbalverenigingen achter te bar te staan. Later runden Lidy en ik De Kleine Engel. En toen kwam het Sassennest dus op ons pad. Geweldige tijd hier gehad, veel persoonlijke verhalen gehoord en mensen leren kennen. Lidy en ik waren altijd samen. Daardoor waren de “lijntjes” kort en liep alles goed. Overigens hebben we van het bestuur van Stichting Beheer Park Rusthoff en de Gemeente Teylingen veel vrijheid en medewerking gekregen. Bovendien waren wij zelf aan het plannen om het Sassennest “naar buiten” te promoten. Dat is vooral gelukt door hier een trouwlocatie te creëren. Vorig jaar hadden we 14 bruiloften. Dat is heel wat geregel. Soms waren we dan wel meer dan twaalf uur “in touw.” Lidy vult aan : “Bij een trouwerij dacht ik altijd bij mezelf: zó zou ik het voor mijn kinderen willen hebben. Een fraaie locatie, hartelijkheid en warmte. Co en ik zijn “mensen-mensen” dus deelden we een hoop met onze gasten. Ze stelden het danook zeer op prijs als wij er bij waren. Dat was hun grootste wens. En wat is er fijner dan het mensen naar de zin te maken?”
Naast koffieschenken en het regelen van bruiloften werd en wordt het Sassennest ook regelmatig gebruikt voor vergaderingen van parkgroepen; de gemeente Teylingen; het geven van cursussen; de Jeugdnatuurwacht is er regelmatig te vinden; het geven van afscheidsrecepties is mogelijk; net als de samenkomsten van Welzijn Teylingen. Het Sassennest blijkt een multifunctioneel onderkomen te zijn waar het aangenaam toeven is. Lidy : “We hadden een goede band met ons vrijwilligersteam. Dat was merkbaar voor de bezoekers, dan voelden ze zich thuis.”
Als men in het Sassennest een kopje koffie drinkt, valt het op dat die koffie wordt geserveerd in kopjes uit Oma’s tijd. Co Zwetsloot weet daar een smakelijk verhaal over te vertellen: “Ja, Lidy valt nu eenmaal op oude rommel. Dat “inkoppertje” van Co levert een lachsalvo op. Daarna legt hij uit: “Ze vond die gewone witte koppen zo lomp. Dus gingen we op zoek naar iets fijntjes en vonden dat in Kringloopwinkels door het hele land. We waren een paar jaar geleden op fietsvakantie en Lidy ontdekte een kringloopwinkel met, volgens haar, precies wat ze zocht. Zij naar binnen terwijl ik met mijn krant op schoot buiten op een bankje bleef wachten. Ik had de krant al helemaal uit, toen ze met tassen vol kopjes terugkwam. Die moesten in onze fietstassen mee. Géén fietsen met zulke zware bagage. Maar alles voor het goede doel. In dit geval het Sassennest dus.” Dan volgen nog meer vermakelijke verhalen. Over een grote ketel met erwtensoep die klaar stond, maar iemand struikelde over een snoer. “De erwtensoep zat tot boven het raam,” laat Lidy laconiek weten. “En tijdens een Parkkerkdienst vielen er kannen koffie stuk. De pastoor moest over plassen koffie springen om daarna “gewoon” voor te gaan in de dienst. Ik denk dat de mensen buiten niets doorhadden. Ons kon je opvegen.”
Op 15 december stopt het echtpaar met al die taken die het beheren van het Sassennest inhoudt. Gaan ze het missen?: Lidy weet het antwoord: “Tuurlijk gaan we dit missen. Maar we willen ook wel eens langer dan één nacht bij onze zoon in Wageningen blijven. We hebben ook drie kleinkinderen waar we nu meer aandacht aan kunnen geven. We willen op vakantie. Fietstochten maken. Als vrijwilliger werken in de Bernardus. Plannen genoeg. Het woord “geraniums” komt helemaal niet voor in ons woordenboek.”
04.12.2015